Φυγή, του Γιώργου Σεφέρη

Χρόνια ευτυχίας, δημιουργίας και μαζί μιας κρυφής αγωνίας, βαθιά κρυμμένης, λες κι είχε πέσει σε λήθαργο θανάτου. Πίσω από κλειστές πόρτες και χιλιόμετρα από τους άλλους. Αλλά, να, στην ώρα που έλεγα ότι είναι τα πιο όμορφα, να που έγινε τελικά πραγματικότητα. Να που τόσο μπορεί να δώσει ο άνθρωπος, έτσι μετριέται το "κανονικό". Με ποια κριτήρια, ακόμη δεν μπόρεσα να καταλάβω. Και πώς είναι η ζωή μετά; 

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας

έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε

ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό

ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο

μέσα στο πρωινό χορτάρι

ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε

να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε

σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν

να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε

με τόσο πάθος.

Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε

μ’ όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες

κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα

εκείνου του ανθρώπου

κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη

μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε

μέσα στη φυγή.

Solitude, by Ella Wheeler Wilcox

Nine years ago, I read a humorous paraphrase of the first two lines, intriguing me to make a search about its origin and I came down to this gem


Laugh, and the world laughs with you;
Weep, and you weep alone;
For the sad old earth must borrow its mirth,
But has trouble enough of its own.
Sing, and the hills will answer;
Sigh, it is lost on the air;
The echoes bound to a joyful sound,
But shrink from voicing care.

Rejoice, and men will seek you;
Grieve, and they turn and go;
They want full measure of all your pleasure,
But they do not need your woe.
Be glad, and your friends are many;
Be sad, and you lose them all,—
There are none to decline your nectared wine,
But alone you must drink life’s gall.

Feast, and your halls are crowded;
Fast, and the world goes by.
Succeed and give, and it helps you live,
But no man can help you die.
There is room in the halls of pleasure
For a large and lordly train,
But one by one we must all file on
Through the narrow aisles of pain.