The road not taken by Robert Frost

Ο δρόμος χώριζε στα δυο
σε δάσος φθινοπωρινό
δεν ήξερα ποιον να διαλέξω
(πώς και τους δυο να ταξιδέψω;)
στάθηκα εκεί ώρα πολλή
κι αγνάντευα τον έναν ως
που έστριβε στα χαμόκλαδα.

Και ύστερα, τον άλλο πήρα
-υπήρχε λόγος γι’ αυτό
μου φάνηκε πιο ταιριαστό
γιατ’ ήταν πιο χορταριασμένος
κι έπρεπε να τον στρώσω εγώ.

Ανοίγονταν περίπου ίδιοι
στρωμένοι φύλλα απάτητα
κι είπα «τον πρώτο άλλη φορά!»
αλλά ο δρόμος φέρνει δρόμο
και γυρισμό δεν έχει πια.

Αναστενάζοντας θα λέω
χρόνια πολλά, καιρούς μετά:
«πήρα τον λιγότερο ταξιδεμένο
απ’ τους δυο δρόμους, και αυτό
έκανε τη διαφορά».

1915

Everyone's a fool?

He who asks is a fool for five minutes, but he who does not ask remains a fool forever.
Chinese Proverb

Πώς άρχισε η αδικία

Ο Νιξιβάν είχε καλέσει τους φίλους του για δείπνο κι ετοίμαζε ένα ωραίο ψητό. Ξαφνικά ανακάλυψε ότι δεν είχε αλάτι.

Τότε φώναξε το γιο του και του είπε:

- Πήγαινε μέχρι το χωριό και αγόρασε αλάτι. Αλλά να το πληρώσεις στη σωστή τιμή: ούτε πιο ακριβά ούτε πιο φτηνά.
Το παιδί ξαφνιάστηκε: -Καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να το πληρώσουμε πιο ακριβά, πατέρα. Αλλά αν μπορέσω να παζαρέψω λιγάκι, γιατί να μην εξοικονομήσω λίγα χρήματα;
-Σε μια μεγάλη πόλη αυτό θα ήταν σωστό. Αλλά σ’ ένα μικρό χωριό όπως το δικό μας θα χανόταν ολόκληρο το χωριό.
Όταν οι καλεσμένοι, οι οποίοι είχαν παρακολουθήσει τη συζήτηση, θέλησαν να μάθουν γιατί δεν έπρεπε να πληρώσει το αλάτι πιο φθηνά, ο Νιξιβάν εξήγησε:
-Όποιος πουλάει το αλάτι σε χαμηλότερη τιμή το κάνει σίγουρα γιατί έχει απόλυτη ανάγκη τα χρήματα. Αυτός που εκμεταλλεύεται αυτή την περίσταση δε σέβεται τις προσπάθειες και τον ιδρώτα του άντρα που εργάστηκε για να παράγει κάτι.
-Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να κινδυνεύει ένα ολόκληρο χωριό!
-Στις αρχές του κόσμου υπήρχε ελάχιστη αδικία. Μετά ο καθένας, καθώς περνούσε ο καιρός, κατέληξε να προσθέτει κάτι, νομίζοντας ότι αυτό δεν είχε μεγάλη σημασία, και βλέπετε που βρισκόμαστε σήμερα…

Ένας στρατιώτης μουρμουρίζει στο αλβανικό μέτωπο... Νικηφόρος Βρεττάκος

… Μα ότι κι αν γίνει εμείς θα επιζήσουμε.
Άνθρωποι κατοικούν μες στο πνεύμα της Ελευθερίας αμέτρητοι,
Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους, Άνθρωποι.
Ένας μεγάλος καταυλισμός είναι η έννοια της αρετής.
Το ότι πεθάναν, δε σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν εκεί,
Με τις λύπες, τα δάκρυα και τις κουβέντες τους.
Ο ήλιος σας θα ‘ναι ακριβά πληρωμένος.
Αν τυχόν δεν γυρίσω, ας είστε καλά,
σκεφτείτε για λίγο πόσο μου στοίχισε.

(Σαν ήμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στα ρυάκια
της πατρίδας μου
δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο).

Le Petit Prince - A. de Saint Exupery

Ο μικρός πρίγκιπας πέρασε όλη την έρημο και δε συνάντησε παρά μονάχα ένα λουλούδι.
Ένα λουλούδι με τρία πέταλα, ένα λουλούδι τιποτένιο…
─ Καλημέρα, είπε ο πρίγκιπας.
─ Καλημέρα, είπε το λουλούδι.
─ Πού είναι οι άνθρωποι; ρώτησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας.
Το λουλούδι είχε δει μια μέρα να περνάει ένα καραβάνι.
─ Οι άνθρωποι; Υπάρχουν νομίζω, έξι – εφτά. Τους είδα πριν από κάμποσα χρόνια. Μα δεν ξέρεις ποτέ πού να τους βρεις! Τους παρασέρνει ο άνεμος! Δεν έχουν ρίζες κι αυτό τους δυσκολεύει πολύ…
─ Αντίο, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
─ Αντίο, είπε το λουλούδι.

ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

Να χαμογελάμε! Όλα δείχνουν καλύτερα έτσι!
Από το Έθνος της Κυριακής

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.
- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δεν θα δουλέψει!
- Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρια ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί τηςπίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!
Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δεν θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει.
- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασσικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια κ.λ.π.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δεν θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή φορά ο Θεός είχε πετύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ' αυτό το πρότυπο μητέρας!
- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
- Και σε τι χρησιμεύει;
- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσισμό!
- Κύριε, είστε μεγαλοφυία! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.
Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

"Διαβάζοντας στη Χάννα"

Οι κύκλοι της ζωής μας είναι τόσο κοντά ο ένας στον άλλο, που στα κατοπινά συναντούμε πάντα τα περασμένα, όχι σαν πεπραγμένα και τελειωμένα αλλά παρόντα και ζωντανά...

Το κέρμα

Η αγάπη είναι ένα κέρμα που το κρατάει κανείς στη χούφτα του σφιχτά... ώσπου τον παίρνει ο ύπνος και του γλυστράει μέσα από τα δάχτυλα.

Ενώ την έχεις σίγουρη, τη χάνεις. Ακόμα κι όταν την περιφρονείς, δεν παύεις να τη χρειάζεσαι...

"Η Ματζίκα της αγάπης"

"Η μάγισσα του Πορτομπέλο"

Ο χρόνος μας σε τούτη τη γη είναι ιερός και πρέπει να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή.

Paulo Coelho