Stopping by Woods on a Snowy Evening

photo by Martyn Fordham

Whose woods these are I think I know.

His house is in the village though;

He will not see me stopping here

To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer

To stop without a farmhouse near

Between the woods and frozen lake

The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake

To ask if there is some mistake

The only other sound’s the sweep

Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark and deep,

But I have promises to keep,

And miles to go before I sleep,

And miles to go before I sleep.

1923 by Robert Frost

“Η αγνώριστη” (απόσπασμα) του Σολωμού

Ποια είναι τούτη που κατεβαίνει
ασπροεντυμένη οχ, το βουνό;
Τώρα που τούτη η κόρη φαίνεται,
το χόρτο γένεται άνθι απαλό
κι ευθύς ανοίγει τα ωραία του κάλλη
και το κεφάλι συχνοκουνεί
κι ερωτευμένο, να μην το αφήσει,
να το πατήσει, παρακαλεί…

                  δεν είναι τρυφερό;